1922 powstaje Polskie Towarzystwo Eugeniczne. Jego twórcą był Leon Wernic – lekarz i działacz społeczny, inicjator powołania Ministerstwa Zdrowia Publicznego. Współtwórcą oraz prezesem Towarzystwa Eugenicznego był Leon Drożyński. W latach 30. liczyło ok. 10 tys. członków, m.in. lekarzy i naukowców.
Osobami, które należąc do ruchu eugenicznego pełnili funkcje państwowe, byli: Witold Chodźko, Tomasz Janiszewski, Stefan Kramsztyk, Edward Loth.
W latach 1934-1938 Towarzystwo usiłowało przeforsować ustawy wprowadzające przymusową sterylizację, m.in. alkoholików i epileptyków.
Antropolog, profesor Karol Stojanowski. Związany ze Stronnictwem Narodowym. Zadeklarowany antysemita.
Opublikował w 1927 "Rasowe podstawy eugeniki". Nie należał do PTE, ale jego zaangażowanie i książkę pochwalił w 1929 Wiernic.
"Jest bowiem ta sprawa centralnym zagadnieniem polskiego życia, decydującym wprost o dalszych naszych możliwościach utrzymania się nie tylko jako państwo, ale też jako naród. […] Na czoło kwestii żydowskiej w Polsce wysuwa się fakt największego zażydzenia naszego kraju w całym świecie";
"kwestia żydowska w Polsce należy do centralnych zagadnień eugeniki polskiej";
"asymilacja Żydów jest ze względów eugenicznych niepożądaną. Muszą oni bądź to wyemigrować, bądź to ograniczywszy swój przyrost naturalny, po prostu wymrzeć".
W 1947 reaktywowano Polskie Towarzystwo Eugeniczne. Włączono je do PAN, więc nie mogło prowadzić samodzielnej działalności. Rozwiązano w 1952, m.in. z powodu sprzeczności z założeniami łysenkizmu.